عجله، یکی از آفت های تحقیق در زمینه علوم قرآن است
خداوند در آیه 16 سوره قیامت میفرماید:
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعجَلَ بِهِۦۤ
و در آیه 114 سوره طه میفرماید:
فَتَعَـٰلَى ٱللَّهُ ٱلْمَلِكُ ٱلْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِٱلْقُرْءَانِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰٓ إِلَيْكَ وَحْيُهُۥ ۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِى عِلْمًا (114)
این آیات در مورد پیامبر خاتم، با آن جایگاه والا است. خداوند به پیامبر خود امر میکند قبل از پایان وحی، بر بیان قرآن عجله نکند.
امروز افرادی را میبینیم که پیامبر نیستند اما به واسطه بهره ای از علم که خدا به آنها عطا کرده، بار رسالتی را بر دوش خود احساس میکنند و میخواهند در قرآن، پژوهش علمی کنند و حقانیت قرآن را به عالم برسانند.
تا اینجای نیت و کارشان خوب است. اما گاهی در بین مکتوبات این افراد، مطالبی را میبینم که نشان از شتابزدگی دارد.
احساس میکنم وقتی در مورد قرآن تحقیق میکنند، با مطالعه مقالات علمی روز دنیا، اولین جرقه هایی که به عنوان یک سرنخ علمی به ذهنشان میرسد، قلم را به دست میگیرند و شروع به نگارش میکنند؛ قبل از آنکه به درستیِ کامل مطلب پی برده باشند.
توصیه میکنم این افراد، اگر به دنبال بیان حقایق علمی قرآن هستند، صبر را جایگزین عجله کنند و با تامل و تحقیق بیشتر، فرصت دهند تا ابتدا حق برایشان آشکار شود و سپس اقدام به نگارش کنند.
همچنین اگر روزی متوجه شدند که در برخی نتیجه گیری ها دچار خطایی شده اند، اصلاح کنند.
نکته دیگر اینکه نگارش یک مقاله درست، بسیار ارزشمندتر از نگارش هزاران مقاله عجولانه و اشتباه است.
و در نهایت تلاش کنیم تفسیر علمی قرآن را با روش تفسیر القرآن بالقرآن للقرآن انجام دهیم و دعا کنیم:
رَّبِّ زِدْنِى عِلْمًا