بررسی معجزات پیامبر خاتم و مقایسه آنها با قرآن
خداوند در آیه 50 سوره مرسلات میفرماید:
فَبِأَیِّ حَدِیثِۭ بَعدَهُۥ یُؤمِنُونَ (50)
و در آیه 42 سوره فصلت می فرماید:
لَّا يَأْتِيهِ ٱلْبَـٰطِلُ مِنۢ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِۦ ۖ تَنزِيلٌۭ مِّنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍۢ (42)
و در آیه 9 سوره حجر می فرماید:
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا ٱلذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَـٰفِظُونَ (9)
احمد اسماعیل بصری در کتاب گوساله جلد دوم معتقد است قرآنی که در دست ماست کامل نیست. یعنی تمام آنچه در این قرآن هست از جانب خداست و سخن غیر خداوند در آن نیست. اما این همه ی قرآن نیست و بخشی از آن نزد امام زمان (ع) است و ایشان پس از ظهور، آنرا برای مردم خواهند خواند. این بدان معنی است که انسان ها در طول تمام زمان پس از وفات پیامبر، از داشتن قرآن کامل محروم بوده اند.
همچنین مینویسد پیامبری محمد (ع)، پیش از بعثت هم اثبات شده بوده و پس از بعثت هم معجزات فراوانی جهت اثبات نبوت داشته است. از جمله معجزاتی که نویسنده از پیامبر (ص) عنوان می کند؛ موارد زیر است:
شکافتن ماه؛ کرنش درختان؛ تسبیح گفتن سنگ ریزه ها در دستان پیامبر (ص)؛ جاری شدن آب از انگشتان دست او؛ به سخن درآمدن جمادات و حیوانات به خاطر او؛ تسلیم شدن آهو در برابر او؛ به سخن آمدن گوشت مسموم در برابر وی؛ به حرف آمدن گرگ بیابان به خاطر ایشان؛ شیر دادن گوسفند ام معبد؛ برق زدن سنگ در روز خندق و غذا خوردن مردم بسیار با غذای اندک
صرفنظر از واقعی بودن این معجزات؛ تمام آنها را روی یک کفه ترازوی عقل بگذارید و قرآن را روی کفه دیگر. حال تمام معجزات تمامی پیامبران را هم به کفه مقابل قرآن اضافه کنید. باز هم قرآن بسیار عظیم تر و سنگین تر است.
لَوْ أَنزَلْنَا هَـٰذَا ٱلْقُرْءَانَ عَلَىٰ جَبَلٍۢ لَّرَأَيْتَهُۥ خَـٰشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ ٱللَّهِ ۚ وَتِلْكَ ٱلْأَمْثَـٰلُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (21)
جالب اینجاست که نویسنده، آیات قرآن که مبنی بر تضمین حفظ و نگهداری قرآن توسط خداوند است را جزء متشابهات می آورد؛ اما برای اثبات کامل نبودن قرآن، به روایات و تاریخ استناد میکند. اینجاست که باید پرسید:
به راستی پس از قرآن به کدامین حدیث ایمان می آورید؟
یکی از احادیثی که نویسنده در کتاب خود ذکر می کند؛ حدیثی از پیامبر است:
قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلم: «من سرّه أن يقرأ القرآن رطبا كما أنزل، فليقرأه على قراءة ابن أمّ عبد»
و سپس در ادامه می نویسد که ابن مالک گفت: ابن مسعود (ابن ام عبد) گفت: و ادامه نوشته... با دقت در متن متوجه می شویم که:
- ۱. اگر رسول الله (ص) در زمان حیات خویش این حدیث را فرموده باشد؛ پس این حدیث دال بر تحریف یا حذف قرآن نیست؛ چرا که در زمان حیات خود پیامبر حدیث بیان شده است.
- ۲. ادامه نوشته؛ گفته ی ابن مالک است که گفته ابن مسعود گفت؛ و این ارتباطی به آن حدیث پیامبر ندارد.
پس حتی با استناد به اینگونه نوشته ها هم نمی توان نقص در قرآن حاضر را اثبات کرد.
بلکه حق آن است که بگوییم هر کلامی (حتی حدیث) اگر مغایر قرآن باشد؛ باید قرآن را نگه داشت و آن کلام مغایر را به دور انداخت.
و من دلیل مهم تری میبینم: خود قرآن. طبق آیاتی که در ابتدای مقاله ذکر شد؛ خداوند حافظ قرآن است. و چطور می توان این آیات صریح قرآن را متشابه دانست ولی متون تاریخی با کیفیت توصیفی فوق را محکم پنداشت؟
در واقع بر اساس این کتاب:
- ۱. قرآنی که دست ماست کامل نیست (وارد کردن نقص بر قرآن - حذف بخشی از قرآن هم نقص آن است)
- ۲. اثبات نبوت محمد (ص) بدون نیاز به قرآن (در حالی که توحید؛ نبوت و معاد؛ هر سه با قرآن اثبات می گردد)
- ۳. محروم بودن انسان ها از قرآن کامل تا زمان ظهور مهدی (ع)
این نمونه ای از اعتقاداتی است که به ریشه اسلام یعنی قرآن خدشه وارد میکند.
قرآن معجزه جاوید و کتاب اثبات علمی وجود خداست و طبق آیات قرآن، خداوند حفظ آنرا تضمین کرده و خللی از پیش و پس متوجه آن نمیشود.
باید سوالات زیر را از نویسنده و کسانی که معتقد به اینگونه تفکرات هستند پرسید:
- ۱. آیا خداوند قادر بر حفظ قرآن نبوده؟ در حالی که آنرا در قرآن وعده داده است و خداوند خلف وعده نمیکند.
- ممکن است بگویید خداوند قرآن را نزد امامان حفظ کرده و خلف وعده نکرده است. پس باید پرسید:
- ۲. اگر قرآن کامل نزد انسان ها نبوده، چطور خداوند برای اثبات حقانیت قرآن، انس و جن را فراخوانده که اگر میتوانند، مانند قرآن را بیاورند؟ اگر قرآن کامل در اختیار ما نبوده، این دعوت، کاری عبث و بیهوده نیست؟
- ۳. نویسنده نه تنها خود را از پیروان امامان شیعه میداند، بلکه خود را از یاران نزدیک امام زمان (ع) میشمارد. باید پرسید از قرآن کامل نبود، چرا امامان قرآن کامل را در اختیار مردم نگذاشتند؟
- ممکن است بگویید زمان آن فرا نرسیده بوده یا انسان هایی که درک درست و جایگاه مناسب دریافت آنرا داشته باشند؛ وجود نداشته اند. پس باید پرسید:
- ۴. در این صورت؛ نزول قرآن در زمان نامناسب و برای مردم نامناسب؛ باز هم کاری عبث و بیهوده نبوده؟
- ۵. در نهایت؛ نویسنده؛ برای خود جایگاهی قائل است که آنرا با حدیث ثقلین اثبات می کند. نویسنده و کسانی که به وی ایمان دارند؛ باید بدانند که حدیث ثقلین؛ دو ثقل دارد: قرآن و عترت پیامبر (ص)؛ و بین این دو؛ قرآن ثقل اکبر است و عترت ثقل اصغر. پس آیا با پذیرفتن نقص در ثقل اکبر؛ باز به ثقلین باور دارید؟
اگر قبول دارید که بخشی از قرآن حذف شده و در اختیار ما نیست؛ پس باید بپذیرید که ثقل اکبر در حدیث ثقلین ناقص است. پس با این فرض؛ خود ثقلین زیر سوال می رود و حداقل خود شما نباید دیگر به آن استناد کنید.
از سوی دیگر؛ با باور به تحریف قرآن به هر شکل؛ تحدی قرآن نیز از بین می رود و باطل خواهد بود. چرا که وقتی قرآن به شکل کامل در اختیار انسان ها نباشد؛ تحدی به اینکه جن و انس نمیتوانند «مثل» آنرا بیاورد دیگر معنا نخواهد داشت.
خداوندا! شهادت میدهم به یگانگی تو و به حقانیت قرآن و مهجوریت قرآن
وَقَالَ ٱلرَّسُولُ يَـٰرَبِّ إِنَّ قَوْمِى ٱتَّخَذُوا۟ هَـٰذَا ٱلْقُرْءَانَ مَهْجُورًۭا (30)
نکات پایانی:
۱. کتاب مذکور را در بخش پیوست فایل قرار دادم تا مستند مطالب ذکر شده وجود داشته باشد (صفحه ۲۵ تا ۴۰).
۲. من کتاب را از شخص نویسنده دریافت نکردم و از گروهی دریافت کردم که مدعی ارتباط با ایشان هستند.
۳. اگر نویسنده کتاب؛ یا اتباع ایشان یا دیگران؛ نقد یا نکته ای درباره مقاله دارند می توانند از طریق فرم موجود در صفحه تماس با ما برای من ارسال نمایند.
پیوستها:
| فایل | توضیحات | تاریخ | اندازه |
| گوساله-جلد-دوم | ۱۴۰۲/۰۲/۰۸ | 3.9 مگابایت |