وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسْجُدُوا۟ لِـَٔادَمَ فَسَجَدُوٓا۟ إِلَّآ إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَٱسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلْكَـٰفِرِينَ (34)
ترجمه:
و چون به ملائکه گفتیم به آدم سجده کنید پس سجده کردند جز ابلیس که خودداری کرد و تکبر ورزید و از کافرین بود
توضیحات:
---
نکات:
- ۱. ابا کردن و تکبر ورزیدن؛ خود نتیجه کفر است. ابلیس چون از کافرین بود به خود اجازه داد در مقابل امر پروردگار بایستد و نظر خود را در مقابل امر خداوند اعمال نماید و این شرک است.
- ۲. این آیه نشان دهنده ارتباط بین کفر و شرک است. اینکه کفر چطور فرد را به سمت اعمالی مشرکانه سوق میدهد.
- ۳. برخی با ارائه دفاعیه ابلیس؛ گفته اند دلیل سجده نکردن ابلیس؛ عشق او به خداوند بود و اینکه جز خداوند نمی توانست به کس دیگری سجده کند. این آیه؛ این فرضیه را باطل میکند و صراحتا دلیل سجده نکردن ابلیس به انسان را کفر در برابر خداوند میداند نه عشق به خداوند
سوالات:
- ---
عبارات کلیدی:
- ---: ---
جدول اطلاعات:
| شماره آیه | 34 |
| نام های آیه | --- |
| سوره | 2. بقره (مدینه) |
| نزول | مدینه (22 - تبوکیه) |
| جزء | 1 |
| حزب | 1 |
| کلمات | 13 |
| حروف | 63 |
| شناسه | 41 |
۱۴۰۱/۰۵/۰۱ | سوره بقره | مدیر سایت | بازدید: 67 | 1658561624