قوم لوط بر اثر آتش فشان نابود شدند
خداوند در آیه ۸۲ سوره هود، در مورد عذاب قوم لوط می فرماید:
فَلَمَّا جَاۤءَ أَمرُنَا جَعَلنَا عَـٰلِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمطَرۡنَا عَلَیهَا حِجَارَةࣰ مِّن سِجِّیلࣲ مَّنضُودࣲ
در این آیه اشاره شده است که امر عذاب قوم لوط به این صورت بوده که روی زمین زیر آن قرار گرفته و بر آن ها سنگ باریده است؛ سنگی که نرم بوده و سفت شده است.
وقتی بالای زمین، می رود زیر زمین یعنی آنچه زیر زمین بوده به نحوی به آسمان رفته و بر روی آنها باریده است. چیزی شبیه آنچه در آتش فشان اتفاق می افتد؛ مواد داخل زمین فوران می کند و بالای سطح زمین میریزد. یعنی زیر زمین، بر روی آن قرار میگیرد.
همچنین همسر لوط که به پشت سر خود نگاه کرد، تبدیل به سنگی از نمک شد. در اینجا ۳ نکته وجود دارد:
۱. نگاه کردن چه تاثیری در گرفتار عذاب شدن داشته؟ احتمالا نور خیره کننده ای مانند رعد و برق یا نور شهاب سنگ آنها را خشک می کرده است.
۲. دریای مرده در کنار شهر سدوم، دریایی نمکی با غلظت بالاست. عاملی مانند فوران یا برخورد شهاب میتواند مقادیر زیادی آب نمک را به روی شهر بپاشد به طوری که با تبخیر آب، لایه ای ضخیم از نمک برجا بماند و شاید منظور از "سِجِّیلࣲ مَّنضُودࣲ" همان گل و نمک دریا باشد.
۳. در هیچ کجا گفته نشده که نمک شدن انسان ها فوری و بلادرنگ بوده است